03 feb Ik liep weg met een jongen en raakte zwanger van mijn eerste kind, maar bleef heroine gebruiken.
Mijn naam is Sandra.Ik ben 46. Ik heb drie zoons die inmiddels volwassen zijn die nu zelf prachtige kinderen hebben.
Het leven is echter niet altijd mooi geweest. Ik begon heroine te gebruiken toen ik 12 was. Dit was in een park waar ik altijd heen vluchtte, weg van mijn moeder die losse handjes had en van mijn oom die het leuk vond om zieke spelletjes met mij te spelen.
Op een dag kwam een jongen naar mij toe en zei dat hij iets voor mij had. Hij injecteerde heroine bij me en ik was onmiddellijk verslaafd. Ik weet nog hoe ik mij daarna voelde. Alle pijn en verdriet verdwenen en ik voelde helemaal niets. Thuis gaf ik ook nergens meer om. Alles wat ik wilde was dat spul waardoor ik niets meer zou voelen.
Ik liep weg met die jongen en toen ik 17 was raakte ik zwanger van mijn eerste kind. Ik bleef heroine gebruiken.
Op een gegeven moment meldde ik mij bij een afkickcentrum waar ik methadon voorgeschreven kreeg. Ik leerde meer verslaafden kennen en meer soorten drugs. Ik kreeg nog twee kinderen.
Op een gegeven moment ben ik met mijn kinderen alleen gaan wonen in Dublin. Toen werd het nog erger. Ik begon naast heroine en methadon ook nog allerlei pillen te slikken. Ik kocht drugs van het geld dat eigenlijk bestemd was voor eten voor mijn kinderen. Ik verkocht hun bedden voor drugs.
Ik probeerde wel overal hulp te krijgen, maar de artsen vonden mij een hopeloos geval. Op een gegeven moment werden mijn kinderen van mij afgepakt. Ik huilde en ik huilde. Want ik hield heel veel van mijn kinderen, maar uiteindelijk toch niet genoeg om de drugs ervoor te laten.
En zo ging het nog vier jaar lang van kwaad tot erger. Ik veranderde van een mager vrouwtje van zo’n 50 kilo in een walrus van 100 kilo. Dit kwam door de pillen die ik slikte want door geldgebrek had ik haast niets te eten. Ik raakte al mijn tanden kwijt en het interesseerde me totaal niet hoe ik eruit zag. Ik werd dakloos en ik sliep in parken en portieken.
Dit veranderde allemaal toen ik een jonge dame ontmoette die mij over Narconon vertelde en hoe zij door het programma was gegaan in de Narconon in Nederland.
Zij gaf mij het telefoonnummer dat ik aan mijn vader gaf en voordat ik het wist zat ik op het vliegtuig naar Nederland. Ik had nooit eerder in een vliegtuig gezeten en ik had nooit verder gereisd dan Ierland en Engeland. Ik wist niet waar deze reis mij heen zou brengen, maar het was het begin van een nieuw leven.
Toen ik aan kwam kreeg ik een eigen kamer en er was 24 uur per dag 7 dagen per week iemand beschikbaar voor mij. Nu ga ik niet liegen en zeggen dat het gemakkelijk was. Dat was het niet. Het was het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb.
Ik deed een sauna programma waarin met behulp van lichamelijke oefeningen, voedingssupplementen en zweten in de sauna alle drugsresten uit je lichaam verdwijnen. Ik weet nog goed hoe ik mij voelde op de dag waarop ik het sauna programma afsloot. Ik keek in de spiegel en ik herkende mezelf niet meer. Ik had geen hekel meer aan mezelf. Ik weet nog dat ik de vogels hoorde fluiten en hoe mooi dat klonk.
Daarna deed ik de sessies die ook geweldig waren.
Na het Narconon programma bleef ik een tijd lang helpen in Narconon wat ik geweldig vond. Op een gegeven moment ging ik terug naar Dublin. Mijn kinderen kwamen weer bij mij wonen.
Ik ben nu 16 jaar clean. Ik werk heel hard. Ik heb een prachtig huis, ik heb een auto. Ik heb heel veel vrienden. Ieder jaar ga ik terug naar Nederland om een paar dagen in Narconon te helpen. Onlangs ben ik een studie begonnen want ik wil uiteindelijk toch gaan werken in de drugshulpverlening omdat ik als geen ander weet dat, hoe erg je drugsverslaving ook is, je er wel vanaf kunt komen.