Narconon | Wat veroorzaakt drugs en alcoholisme?
Afkicken in unieke huiselijke sfeer. Geen wachtlijst, direct hulp! Programma zonder medicatie. Voor hulp of vragen, bel ons: 0575-542362.
afkickkliniek, drugsverslaving, alcoholverslaving, verslavingskliniek, verslavingszorg, afkickkliniek zutphen
15352
page-template,page-template-full_width,page-template-full_width-php,page,page-id-15352,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-6.2.1,wpb-js-composer js-comp-ver-4.3.5,vc_responsive
 

Wat veroorzaakt drugs en alcoholisme?

Afbeelding komt uit het boek:”Knark och sant”.

De neergaande spiraal

Niemand wil een drugsverslaafde of alcoholist zijn, maar dit weerhoudt mensen er niet van om verslaafd te raken. De meest gestelde vraag is eenvoudigweg: – hoe? Hoe heeft het zover kunnen komen?

Het eerste wat men over verslaving moet weten is dat alcohol en verslavende drugs in wezen pijnstillers zijn.

Op een chemische manier verdoven zij lichamelijke en emotionele pijn en veranderen het realiteitsbesef. Drugs maken iemand gevoelloos.

Voordat iemand drugs gebruikt, al is het alleen om ‘mee te doen’, is er altijd sprake van een soort onvrede. Want waarom moet hij anders zonodig ‘meedoen’?

Voordat wij verder gaan over de oorzaken, volgt hieronder wat achtergrondinformatie

Wat is een drug of medicijn?

Vanuit medisch oogpunt is een drug, alcohol of medicijn een middel dat één of meer van de lichamelijke functies verandert. Drugs, alcohol en medicijnen kunnen een tijdelijke verlichting teweegbrengen van ongewenste symptomen en/of het lichaam voorzien van een noodzakelijke substantie die het lichaam zelf niet meer kan aanmaken. Sommige drugs, medicijnen en ook alcohol veroorzaken ongewenste bijverschijnselen. Ook kunnen zij een ongezonde afhankelijkheid teweegbrengen die samengaat met lichamelijke problemen en gedragsstoornissen.

Hoe beïnvloeden drugs het verstand?

Het verstand is ons belangrijkste hulpmiddel. Met ons verstand lossen wij de problemen op waarmee wij in het leven geconfronteerd worden. Drugs hebben veel schadelijke effecten op iemands vermogen om na te denken of zich volledig bewust te zijn van zijn omgeving. Deze effecten blijven lang aanwezig nadat de directe invloed van drugs ogenschijnlijk uitgewerkt is.

 

Verslavende drugs activeren de beloningssystemen van de hersenen. De belofte van een beloning is zo intens, dat de persoon gaat snakken naar de drug en hij zal alleen maar bezig zijn met de drug en hoe hij eraan kan komen. Het vermogen van verslavende drugs om de beloningssystemen van de hersenen zo sterk te activeren en hun vermogen om de normale functies van deze systemen chemisch te veranderen, kan een verslaving teweegbrengen. Drugs verlagen ook het bewustzijnsniveau van een persoon, waardoor het vermogen om na te denken of zich volledig bewust te zijn van zijn omgeving beschadigd wordt.

 

Door de effecten van drugs op het verstand is de persoon zich niet helemaal bewust van wat er om hem heen gebeurt. Hoewel het op het eerste gezicht lijkt alsof hij in dezelfde kamer zit als u en dezelfde dingen doet als u, is hij er in werkelijkheid slechts gedeeltelijk bij;  gedeeltelijk is hij in het verleden.

 

De drugsgebruiker is zich niet bewust van dezelfde dingen als andere mensen. Dit kan slechts in lichte mate het geval zijn, waarbij de persoon af en toe foutjes maakt, of het kan zo ernstig zijn dat hij totaal krankzinnig is – waarbij de gebeurtenissen die hij waarneemt totaal anders zijn dan de gebeurtenissen die door andere mensen waargenomen worden.

 

En alle stadia daartussen. Het is niet zo dat het niet tot de drugsgebruiker doordringt wat er gebeurt. Alleen is wat in zijn bewustzijn doordringt iets anders dan wat er werkelijk om hem heen gebeurt.

 

‘Men heeft de keuze tussen dood zijn met drugs of springlevend zijn zonder drugs. Drugs beroven het leven van de gevoelens en de vreugde die sowieso de enige redenen zijn om te leven’.

 

L. Ron Hubbard (uit: ‘Meer over drugs’)

Wat is verslaving?

Jarenlang is er onder wetenschappers een discussie gevoerd over de vraag of een persoon nu een erfelijke of biochemische aanleg heeft om verslaafd te raken aan drugs, medicijnen of alcohol. Eén denkwijze propageert het ‘ziekteconcept’, het idee dat verslaving een erfelijke ziekte is, veroorzaakt door gebrekkige genen en dat de persoon permanent erfelijk belast is, zelfs als hij lange tijd zonder drugs, alcohol of medicijnen heeft kunnen functioneren.

 

Een andere denkwijze stelt dat verslaving een tweeledig probleem is bestaande uit een lichamelijke en geestelijke afhankelijkheid van chemische middelen, waarbij er in eerste instantie sprake was van een mentale afwijking die medici onderbrengen in categorieën zoals  depressie, manische depressie enz. enz. Het is wel waar dat verslavende drugs gevoelens van genot teweegbrengen waardoor iemand ofwel minder pijn heeft of zich beter gaat voelen, maar de oplossing die hiervoor is bedacht, namelijk het verstrekken van antidepressiva, anti-psychotica, enz. enz. veroorzaakt nog veel meer problemen. Mensen die hieraan beginnen blijven ook de andere middelen zoals heroïne en cocaïne gebruiken. Maar daarbij raken zij ook nog verslaafd aan andere chemische middelen, waar zij nog veel moeilijker vanaf kunnen komen.

 

Een andere denkwijze gaat uit van het idee dat chemische afhankelijkheid afkomstig is van een chemisch onbalans in het zenuwstelsel. Deze theorie klopt in zoverre dat herhaald gebruik van verslavende drugs een lichamelijke afhankelijkheid of gewenning teweegbrengt wanneer steeds grotere hoeveelheden van de drug gebruikt worden om dezelfde effecten te bereiken. Er is sprake van gewenning wanneer iemand niet meer op dezelfde manier op de drug reageert als hij aanvankelijk deed. Dus heeft hij er steeds meer van nodig.

 

Al deze theorieën zijn ondersteund door wetenschappelijk onderzoek. Maar er is geen absoluut antwoord te geven op de vraag of verslaving erfelijk of biochemisch is of te maken heeft met een geestelijke afwijking. Wat deze toestand die verslaving wordt genoemd onderscheidt, is dat de drug het gedrag van de persoon totaal gaat beheersen, of er nu wel of niet sprake is van lichamelijke afhankelijkheid.

 

Er is een vierde denkwijze die meer accuraat blijkt te zijn. Die heeft te maken met de cirkelgang van verslaving. Deze gegevens zijn overal van toepassing op verslaving, welke veronderstelling er ook gebruikt wordt om het fenomeen van drugsverslaving te verklaren.

De circkelgang van verslaving

Drugsverslaving verloopt volgens deze cirkelgang.

 

De cirkelgang van verslaving begint met een probleem, een gevoel van onbehagen of een bepaalde vorm van emotionele of lichamelijke pijn die de persoon ervaart. Hij kan hier heel moeilijk mee omgaan.

 

Wij beginnen met een persoon die, zoals de meeste mensen in onze samenleving, in principe goed is. Deze persoon wordt geconfronteerd met een probleem of gevoel van onbehagen waar hij geen raad mee weet. Dit kunnen problemen zijn zoals er als kind of tiener ‘bij te horen’, bezorgdheid in verband met verwachtingen van leeftijdsgenoten, of als volwassene verwachtingen ten opzichte van werk, identiteitsproblematiek of echtscheiding. Het kan ook een fysiek probleem zijn, zoals een verwonding of chronische pijn.

 

De persoon ervaart dit als een echt probleem. Hij vindt dat de toestand waarin hij verkeert ondraaglijk is, toch kan hij geen oplossing vinden voor zijn probleem.

 

Iedereen heeft dit in meer of mindere mate wel eens meegemaakt. Het verschil tussen een verslaafde en een niet-verslaafde is dat de verslaafde drugs of alcohol kiest als oplossing voor het ongewenste probleem of het ongemak.

Drugs en problemen

De persoon probeert drugs of alcohol. Het LIJKT ALSOF de drugs zijn problemen oplossen. Hij voelt zich beter. Omdat het nu LIJKT ALSOF hij het leven beter aan kan, worden de drugs waardevol voor hem. De persoon gaat de drugs of alcohol zien als een geneesmiddel voor ongewenste gevoelens. De verdovende effecten van drugs of alcohol worden een oplossing voor zijn lichamelijk ongemak. Onwillekeurig wordt de drug of alcohol nu waardevol, want hij is zich daardoor beter gaan voelen. Dit gevoel van bevrijding is de belangrijkste reden waarom een persoon een tweede of derde keer drugs of alcohol gebruikt. Het is slechts een kwestie van tijd voordat hij helemaal verslaafd raakt en niet meer in staat is om zijn drugsgebruik onder controle te houden. Drugsverslaving is dus het gevolg van overmatig en aanhoudend gebruik van lichamelijk verslavende drugs in een poging om de daaronder liggende gevoelens van onbehagen, verdriet en spanning op te lossen.

 

Naarmate de verslaving verdergaat….

 

Net zoals bij een puber die voor het eerst verliefd is, wordt het gebruik van drugs of alcohol een obsessie. De persoon die verslaafd is zit in de val. Hij weet allang niet meer welk probleem het was dat hij op wilde lossen. Hij is niet meer in staat zijn gebruik onder controle te houden en de vreselijke gevolgen van zijn daden interesseren hem allang niet meer.

Hoe drugs het gedrag beïnvloeden

De verslaafde zal nu proberen zijn drugsgebruik te verbergen voor vrienden en familieleden. Hij zal last beginnen te krijgen van de gevolgen van zijn eigen oneerlijkheid; hij krijgt schuldgevoelens. Hij zal zich misschien terugtrekken en het zal moeilijk zijn om een redelijk gesprek met hem te voeren. Hij zal zich misschien vreemd gaan gedragen.

 

Hoe meer drugs en alcohol hij gaat gebruiken, hoe schuldiger hij zich gaat voelen en hoe depressiever hij wordt. Hij zal zijn persoonlijke integriteit verliezen, het contact met zijn vrienden en familieleden, zijn baan, zijn spaargeld en wat hij ook maar heeft, in een poging om aan meer drugs te komen. Drugs zijn nu het belangrijkste in zijn leven. Zijn contacten met andere mensen en werkprestaties zullen op een drastische manier achteruitgaan.

Gewenning aan en afhankelijkheid van alcohol en drugs

Naast de mentale spanningen als gevolg van zijn onethisch gedrag, is het lichaam van de verslaafde ook nog gewend geraakt aan de aanwezigheid van drugs. Zijn aandacht zal totaal gericht zijn op het krijgen en gebruiken van drugs en hij zal alles doen om de pijn van de lichamelijke afkick te vermijden.

 

Op dit punt zal de nieuwe verslaafde last krijgen van een overweldigende behoefte aan drugs. Hij zal nu drugs zoeken, voor het ‘plezier’ dat zij hem geven maar ook om de verschrikkelijke geestelijke en lichamelijke afkick te vermijden. Ironisch genoeg wordt de verslaafde langzamerhand steeds minder ‘high’ van de alcohol of drug naarmate het lichaam zich aan gaat passen aan de aanwezigheid van die bedwelmende middelen. Hij heeft steeds meer drugs nodig, niet alleen om zich een beetje beter te voelen, maar om überhaupt te kunnen functioneren.

 

Op dit punt zit de verslaafde vast in een gevaarlijke neergaande spiraal. Door het misbruik van drugs is hij zowel lichamelijk als geestelijk veranderd. Hij heeft een onzichtbare en ontastbare grens overschreden. Hij is nu een drugsverslaafde of alcoholist.

Drugs en persoonlijkheidsverandering

Er is zoiets als een ‘drugspersoonlijkheid’. Deze is kunstmatig en wordt door drugs gecreëerd. Drugs kunnen de houding van iemand veranderen van zijn oorspronkelijke persoonlijkheid in iemand die stiekum gevoelens van vijandigheid en haat koestert en deze gevoelens niet toont.

 

Dit is het verband tussen drugs en steeds groter wordende problemen op het gebied van misdaad, productie en de huidige afbraak van de sociale en industriële samenleving.

 

De drugspersoonlijkheid heeft o.a. de volgende kenmerken:

  • Stemmingswisselingen
  • Onbetrouwbaarheid. Is niet in staat dingen af te maken
  • Onuitgesproken wrok en verborgen haatgevoelens
  • Oneerlijkheid. Liegt tegen familieleden, vrienden en werkgevers
  • Trekt zich terug van de mensen die van hem houden
  • Sluit zich af
  • Het kan lijken alsof hij chronisch depressief is
  • Hij zou kunnen gaan stelen van familieleden en vrienden

Biochemische aspecten van de verslaving

Wanneer een persoon langere tijd drinkt of drugs gebruikt, kan het lichaam ze op een gegeven moment niet allemaal meer wegwerken. Drugs en alcohol worden in de lever afgebroken. De hierdoor ontstane metabolieten (de stoffen waar in het lichaam de drugs of alcohol in veranderd worden) worden, hoewel zij snel uit de bloedstroom verwijderd worden,  opgeslagen in de vetweefsels.

 

Er zijn verschillende soorten weefsels die een hoog vetgehalte hebben. Het probleem dat hier aangepakt moet worden is het feit dat de drugsresten jarenlang in deze weefsels blijven.

 

De processen in de weefsels van ons lichaam met een hoog vetgehalte werken heel langzaam. Wanneer zij werken, worden de opgeslagen drugsmetabolieten in de bloedstroom losgelaten en dan worden dezelfde hersencentra gereactiveerd en krijgt de persoon hetzelfde effect als wanneer hij de drug werkelijk genomen zou hebben. De voormalige verslaafde ervaart nu een restimulatie van de drug (ofwel ‘flashback’) en een hunkering naar drugs. Dit is gebruikelijk in de maanden nadat de persoon is gestopt met drugs en dit kan  jarenlang, zelfs tientallen jaren, gebeuren.

De cirkelgang van stoppen, afkicken, hunkeren naar drugs en terugvallen

Wanneer de verslaafde probeert te stoppen, worden hersencellen die gewend zijn geraakt aan grote hoeveelheden van deze metabolieten aanvankelijk gedwongen om met veel minder om te gaan. Zelfs als de afkickverschijnselen afnemen ‘eisen’ de hersenen nog dat de verslaafde hen meer van de drug geeft. Dan krijgt de persoon weer een sterke behoefte aan die drug. Deze behoefte is zo verschrikkelijk sterk, dat de persoon allerlei ‘redenen’ zal bedenken om weer te gaan gebruiken of te drinken. Hij zit nu gevangen in een eindeloze cirkelgang van proberen te stoppen, behoefte krijgen aan drugs, terugval en angst voor de lichamelijke afkick.

 

Uiteindelijk zullen de hersencellen opnieuw gewend raken aan lagere hoeveelheden drugsmetabolieten. Maar, omdat de resten van de metabolieten van drugs of alcohol jarenlang vanuit de vetweefsels in de bloedstroom terechtkomen, blijft de persoon last hebben van behoefte aan drugs en terugval. Als dit niet opgelost wordt, zullen, door de aanwezigheid van metabolieten, zelfs in microscopisch kleine hoeveelheden, de hersenen gaan reageren alsof de persoon in feite weer drugs heeft gebruikt en kan de cirkelgang van behoefte aan drugs en terugval weer beginnen zelfs jaren nadat de persoon iets heeft gebruikt.

 

Verslaafden kunnen om twee redenen niet stoppen. Deze twee redenen zijn:

  • Mentale en lichamelijke behoefte die veroorzaakt wordt door drugsresten die in het lichaam blijven;
  • De drugspersoonlijkheid die ontstaat door drugs en de manier van leven die de persoon aanneemt om eraan te komen.

 

 

Als deze dingen niet opgelost worden, zullen ze de persoon nog jarenlang blijven achtervolgen, zelfs als hij clean is, en zullen ze een terugval veroorzaken. Deze onopgeloste symptomen, of zij nu lichamelijk of geestelijk zijn, creëren een onderliggend, sluimerend gevoel van stress dat niet helemaal genegeerd kan worden door de persoon. Hij kan duizend keer ‘nee’ zeggen, maar hij hoeft maar één keer ‘ja’ te zeggen, en dan zal de hele cirkelgang van verslaving opnieuw beginnen.