Narconon | Algemene informatie over Narconon
Afkicken in unieke huiselijke sfeer. Geen wachtlijst, direct hulp! Programma zonder medicatie. Voor hulp of vragen, bel ons: 0575-542362.
afkickkliniek, drugsverslaving, alcoholverslaving, verslavingskliniek, verslavingszorg, afkickkliniek zutphen
15619
page-template,page-template-full_width,page-template-full_width-php,page,page-id-15619,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-6.2.1,wpb-js-composer js-comp-ver-4.3.5,vc_responsive
 

Algemene informatie over Narconon

           

In memoriaal

Op drie juni 1999 overleed de grondlegger van Narconon, William Benitez.

 

Het verhaal van William Benitez en Hoe het idee begonnen is om Narconon op te richten.

“Ik begon wiet te roken in 1947, op 13-jarige leeftijd. Daarna begon ik op 15 jarige leeftijd opium en andere drugs te injecteren. Ik kreeg problemen en werd gearresteerd voor verschillende misdaden, dus besloot ik mij bij de Marine te melden, om te kijken of ik op die manier van de drugs af kon komen. Tijdens de oorlog in Korea werd ik gearresteerd voor drugsgebruik, en ik werd oneervol ontslagen”.

 

“Ik bleef het steeds maar proberen, maar kwam steeds weer in de gevangenis terecht. In 1964 moest ik weer voor de rechter verschijnen en die zei toen nog tegen mij:” Het zou het beste zijn voor jouw soort mensen om met een genadeschot jezelf en de mensen om je heen uit jullie lijden te verlossen”. Ik vertelde hem dat ondanks al mijn mislukkingen, ik het zou redden, ik zou een oplossing vinden voor mijn probleem, ik had de moed nog niet opgegeven. Hij zal wel geloofd hebben dat er nog een sprankje hoop was, want hij gaf mij maar 15-16 jaar straf.

 

Nadat ik in de gevangenis arriveerde, gaf een vriend mij een exemplaar van de Grondbeginselen van het Denken van L.R. Hubbard. Ik had al veel boeken gelezen over menselijk gedrag, maar ik was heel erg over de indruk van dit boek. Daarna kocht ik nog meer boeken van de heer Hubbard”.

 

“Ik ben niet zo gemakkelijk te overtuigen. Als iets werkt, prima, anders moet je het maar het raam uitgooien. Maar nu besefte ik eindelijk dat ik iets had gevonden dat mij zou helpen mijn drugsprobleem te overwinnen. Ik wilde dit ook aan andere verslaafden laten weten. Ik moest denken aan alle drugsverslaafden waarmee ik drugs gespoten had en hun meest gekoesterde droom: ‘ooit zal ik ermee ophouden’. Ik wist dat ik hen met dit programma kon helpen.

 

Ik had een eerste groep van twintig mensen. Ik wist dat Narconon zou uitgroeien tot een wereldwijde organisatie. Ik zei tegen mijn bewakers:

 

“ik ga met dit programma van kust naar kust”. Zij zeiden tegen elkaar: “de enige plek waar hij heen gaat is van muur tot muur”. Maar ik wist dat wij hulp zouden krijgen van de heer Hubbard en die kregen wij ook.

 

Dit programma brengt de mogelijkheden van iemand naar boven. In Narconon praat men niet over drugs. De aandacht wordt op iemands mogelijkheden. Je leert te communiceren, dingen onder ogen te zien. De persoon wordt eindelijk bij machte dingen waar te nemen, een probleem onder ogen te zien en het op te lossen. Mensen dachten soms dat Narconon een gemakkelijke manier was om uit de gevangenis te komen. Ik zei dan tegen ze: “Narconon is niet een manier om jou uit de gevangenis te krijgen, maar een manier om ervoor te zorgen dat je uit de gevangenis blijft”. Ik vertelde ze dat zij in Narconon eindelijk hun eigen raadgevers zouden zijn. Zij zouden in staat zijn hun eigen problemen op te lossen. Zij hadden hun problemen gemaakt en zij zouden nu hun eigen problemen op kunnen lossen.

 

Wanneer iemand drugs gaat gebruiken worden zijn capaciteiten minder. Het is verbazingwekkend hoe goed je je over jezelf gaat voelen in Narconon. Een persoon moet in staat gesteld worden zijn capaciteiten te ontwikkelen.

 

In 1967 moest ik weer voor de rechters verschijnen. Zij waren erachter gekomen dat zij mij misschien een te hoge straf hadden gegeven. Zij vertelden mij dat zij mij misschien vrij zouden laten. Ik wist als dat zou gebeuren, Narconon niet verder zou komen omdat ik dan het directe contact met de gedetineerde verslaafden zou verliezen. Dus vroe  g ik de rechter of ik nog een tijd mocht blijven. Dit was het beste, maar wel de moeilijkste beslissing die ik ooit had gemaakt. Ik had dolgraag weg willen lopen als een vrij man. Toen ik uiteindelijk wegging waren er 180 gedetineerden op het Narconon programma. Ik begon daarna het programma. Ik begon daarna het programma te introduceren in de gevangenissen in Californië. En nu werk ik in de gevangenis in Arizona, waar ik eerst gedetineerd was. Ik behandel de klachten van de gedetineerden.

 

Ik ken diverse programma’s. Mensen proberen van alles en geven het soms op en denken dan: “misschien moeten we het eerst maar legaliseren”. Eén ding kun je echter niet legaliseren en dat is al het leed en al het verdriet dat ermee gepaard gaat!!!

 

De voorspelling van de heer Benitez is uitgekomen. Er zijn nu Narconons in Denemarken, Italië, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Zweden, Spanje, Canada, Rusland, Kazakhastan, Mexico, Columbia, Zwitserland, Nieuw Zeeland, Australië, Taiwan, Argentinië, Brazilië, en diverse staten in de Verenigde Staten, met name Californië, Utah en Oklahoma.

 

Duizenden ex-verslaafden, hun familieleden en vrienden zijn de heer Benitez zeer veel dank verschuldigd. Zijn markante persoonlijkheid met zijn geweldig gevoel voor humor worden zeer gemist.

 

Wij zullen hem nooit vergeten.