Narconon | IK ZEI: ACH MA, WEER ZO’N GAAR AFKICKPROGRAMMA…..
Afkicken in unieke huiselijke sfeer. Geen wachtlijst, direct hulp! Programma zonder medicatie. Voor hulp of vragen, bel ons: 0575-542362.
afkickkliniek, drugsverslaving, alcoholverslaving, verslavingskliniek, verslavingszorg, afkickkliniek zutphen
16491
post-template-default,single,single-post,postid-16491,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-6.2.1,wpb-js-composer js-comp-ver-4.3.5,vc_responsive
 

IK ZEI: ACH MA, WEER ZO’N GAAR AFKICKPROGRAMMA…..

17 okt IK ZEI: ACH MA, WEER ZO’N GAAR AFKICKPROGRAMMA…..

 

Mijn leven was tot een jaar of 18 clean en puur.  Ik was een verantwoordelijk zelfbewust persoon. Drugs en drank kwamen niet voor in mijn leven tot ik ging studeren. Voorheen had ik altijd een afkeer van drugs. Ik rookte zelfs niet. Op mijn 18de ging ik studeren in een andere stad dan mijn woonplaats en had ik opeens veel meer vrijheid.

Ik studeerde hotelmanagement dus kwam ik al snel in de wereld van de horeca wat voor mij betekende alcohol en sigaretten. Ik begon dus te drinken en te roken in het begin was het allemaal met mate en gaf ik het studentenleven de schuld. Maar met de jaren naam het alcohol gebruik toe en rond mijn 20ste begon ik ook met harddrugs gebruik; voornamelijk cocaïne. Dit gebruik had ik ook een aantal jaren in de hand maar het verergerde beetje bij beetje. En dan ben je verslaafd en dan ook meteen aan 3 dingen tegelijk cocaïne, alcohol en sigaretten en dan begint het, want de verslaving op zich is al vervelend maar de bijeffecten zijn nog naarder. Het kost belachelijk veel geld, je sleept je zelf van de ene dag naar de andere, de  dagen die je verspilt  aan slapen en rondhangen, vreetbuien door tekort aan voedsel in de voorgaande dagen en altijd in de stress omdat je drugs alweer op zijn en waar je nu in hemelsnaam weer het geld vandaan gaat toveren.

Dus je steelt, liegt, bedriegt, smeekt, huilt en zweet voor je verslaving want jij bent niet langer de baas over je eigen lichaam. De controle is volledig weg. Denken voor jezelf is er niet langer bij en de enige gedachtes die er bij je op komen zijn ofwel verward ofwel komen ze uit een erg donkere plek.

Na een tijd dimt het licht om je heen steeds meer en stapelen de onweersbuien zich steeds verder op van probleem naar probleem, van schuld naar nog meer schuld, agressie wordt heftiger en ruzies steeds frequenter. Er is niks om voor te leven want dit kun je geen leven noemen.

Enfin, zo gaat het maar door en zo kan ik nog wel tweeduizend dingen opnoemen of vertellen die ik in die tijd heb misgedaan of mezelf heb aangedaan.
Na een tijd gaat het zelfs de meest onschuldige gek opvallen dat jij niet langer voor rede vatbaar bent en compleet van God los bent. De oplossing is dan vaak snel gevonden. Naar een afkickkliniek, naar de AA etc.

Mijn optie was de eerste van allemaal. Naar een kliniek. Naar een dure, bijna door de staat gefinancierde, privé kliniek vol met verwaande prinsjes en prinsesjes die status in hoge achting houden en vooral heel goed zijn in één ding: ontkenning. Want na 4 weken toneelspel mag je gewoon weer de wijde wereld in als zogenaamde ex verslaafde. Nu zeg ik absoluut niet dat dat programma onzin is of totaal niet werkt. Ik zeg alleen: het werkte niet voor mij en zo werkt het niet voor vele ongemotiveerde jongeren. Iemand van in de 30 zal absoluut in staat zijn helder en clean het programma te verlaten met behulp van dat programma, maar vooral jonge mensen hebben meer begeleiding en vooral langere tijd begeleiding nodig dan 4 weken afkickkliniek en wat nazorg. Als je jong bent heb je het meestal nog niet in je om de verantwoordelijkheid op te brengen om alle verleidingen des levens te weerstaan en op eigen kracht clean te blijven.

Natuurlijk viel ik terug. Niet meteen maar wel 5 keer zo hard als mijn drugsgebruik voorheen was.
Niet alleen ging ik vrolijk door met harddrugs, sigaretten en alcohol, maar mijn gewicht groeide ook vrolijk mee. Want alcohol maakt dik en drugs kunnen een afvallend effect hebben maar het is zeker niet gezegd dat dit altijd het geval is.

Dus daar zat ik dan. Gedesillusioneerd, zwaarder dan ooit, onzekerder en ongelukkiger dan ooit. Een echte loser noemde ik mezelf. En ik had de hoop dan ook echt bijna opgegeven. Dag na dag werd mijn wereld donkerder en zwaarder. Er was niet langer plek voor liefde en geluk in mijn leven.

I was in a very dark place zoals ze dat zo mooi in het Engels zeggen. Op een gegeven moment stelde mijn moeder mij voor het NARCONON programma te gaan doen. Zuchtend wuifde ik dit idee weg met de woorden: weer zo’n gaar afkickprogramma ma,  Daar heb ik echt geen zin in hoor. Uiteindelijk brak ik en zag ik in dat dit geen manier van leven meer was.

Het NARCONON programma viel mij zwaar vooral in het begin.  Het vergt heel veel power en doorzettingsvermgen en kracht. Maar stiekem zag ik de kracht van het programma elke dag sterker worden. Ik groeide immens; elke dag weer eens een stap. Ik wilde na een tijd niets liever dan de wereld zien zoals ik die vroeger zag.

Aan het eind van het Narconon programma dat ik in 4,5 maanden afrondde woog ik 30 kg minder en had ik 1000 kg minder aan stress en vastgehouden opgekropte emoties.

Bijna twee jaar later kan ik soms nog steeds niet geloven hoe mijn leven is veranderd. Hoe de zon weer begon te schijnen, hoe alles mij voor de wind ging, hoe ik het respect langzaam terug begon te winnen bij mijn ouders en mijn vrienden en andere bekenden, maar vooral ook hoe ik de liefde en de levenslust terug kreeg in mijn leven.

Mijn leven is voor altijd anders en ik beschouw mijn oude verslaafde ik als een overleden karakter; een zwarte bladzijde in mijn levensverhaal.

Violet