Narconon | IK GING RICHTING AFGROND
Afkicken in unieke huiselijke sfeer. Geen wachtlijst, direct hulp! Programma zonder medicatie. Voor hulp of vragen, bel ons: 0575-542362.
afkickkliniek, drugsverslaving, alcoholverslaving, verslavingskliniek, verslavingszorg, afkickkliniek zutphen
16527
post-template-default,single,single-post,postid-16527,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-6.2.1,wpb-js-composer js-comp-ver-4.3.5,vc_responsive
 

IK GING RICHTING AFGROND

21 nov IK GING RICHTING AFGROND

Mijn naam is Eric Ik ben nu 42 en ik ben zo blij dat ik nog leef en mijn verhaal met jullie kan delen.

Een paar jaar geleden en vorig jaar was ik in Narconon en sindsdien is mijn leven 360 graden omgedraaid.

Toen ik 13 was is mijn moeder op 37-jarige leeftijd overleden. Daarna ging alles mis.

Ik kon erg goed leren en ik zou naar het atheneum gaan. Maar toen ik 15 was ging ik van school af. Mijn vader heeft me eruit gezet, want hij vond dat zijn huis geen hotel was…. klinkt dit bekend in de oren?

Ik sliep iedere keer op een andere bank bij een andere vriend tot ik mijn eigen flatje kreeg. Omdat ik sinds het overlijden van mijn moeder alleen nog maar om ging met mensen die ouder waren dan ik en ik absoluut niet van plan was om mijn geld op een eerlijke manier te verdienen ging ik richting afgrond… hoe kon ik dat in ’s hemelsnaam weten? En het interesseerde me eigenlijk ook helemaal niet…

Dus ik begon met een illegale coffeeshop in mijn flat en het geld kwam binnen als water. Ik had genoeg geld om als een koning te leven en dat deed ik ook! Ik had een beeldschone vriendin en geld waarmee ik alles kon doen wat ik wilde.

Niet dat ik er ook maar iets nuttigs mee deed hoor.. Het ging op aan kleren en prostituees, drugs en feesten. Ik was wat je noemt een polydrugsgebruiker. Ik gebruikte alles wat ik te pakken kon krijgen, XTC, speed, cocaine en heroine en medicijnen zoals valium. Ik beschouwde hasj en weed niet eens als drugs.. die waren altijd beschikbaar en wij noemden ze drugs voor krantenjongens of padvinders!

Omdat ik een coffeeshop had, had ik een “plek” , had ik “status”. Ik was bekend en ik werd gerespecteerd omdat ik “het had gered”. Iedereen wilde vrienden met mij zijn of bij mij in de buurt.. haha, grappig als ik erop terug kijk.

Maar dit kon natuurlijk niet eeuwig duren. Ik kwam een paar keer in de gevangenis terecht en ik raakte mijn flatje kwijt en dus ook de inkomsten. Ik raakte alles kwijt, behalve de illusie van “iemand zijn” dus ik moest voldoen aan het beeld dat ik dacht dat mensen van mij hadden.

En wat denk je.. ik verloor alles en kreeg het allemaal weer terug.  Het ging zo gemakkelijk.. het leven ging door en ik zat nog steeds vast in mijn illusie.. en ik vond het prachtig.. ik was omringd door dezelfde negatieve mensen.

Uiteindelijk verloor ik alles weer.. voor de derde keer maar nu was ik allang de 30 gepasseerd. Ik was wel gaan werken als steiger bouwer en redde het wel in de “normale” maatschappij maar ik was toch verslaafd.

Aan mijn coffeeshop avontuur had ik een zware heroine en cocaine verslaving over gehouden. Drugs zijn altijd de rode draad in mijn leven geweest en dat aanvaardde ik .. maar uiteindelijk is niemand sterker dan drugs.. ik raakte een paar keer mijn baan kwijt, kreeg dan weer een nieuwe baan en worstelde door het leven.

Het werd van kwaad tot erger. Ik woonde in kraakpanden en sliep soms zelfs op banken in parken. Ik moest stelen en bedriegen en nog veel meer doen om in mijn verslaving te voorzien.

In mijn hart wist ik dat ik dit niet was. Dat ik mezelf niet was… en dood- en doodziek ervan..  Omdat ik geen uitkering had, was ik ook niet verzekerd en daarom kon ik niet naar een kliniek omdat niemand voor mijn verblijf daar zou betalen.

Dus ik zat vast in een eindeloze cyclus van zelfvernietiging en in principe was ik zover gekomen dat ik dacht: het is beter als ik gepakt word voor iets zodat ik naar de gevangenis kan gaan, weg van de straat, even weg van alles, of nog beter, dat de rechter mij naar een kliniek laat gaan.

Ik werd wel een paar keer gepakt voor winkeldiefstallen, maar iedere keer lieten zij mij weer gaan, en jammer genoeg zijn de wachtlijsten zo lang.

Ik had op een gegeven moment geluk.. ik had een kennis die mij in contact bracht met Joanna van Narconon Nederland.

Ik wist meteen dat dit mijn kans was.. en mijn enige kans om mijn leven te veranderen en die heb ik met beide handen gegrepen omdat er gewoon geen alternatief was.

Ik moest nog zes weken zitten.. zij hadden mij in de gevangenis een dosering van 120 mg methadon gegeven. Dus als ik vrij zou komen, zou ik geen flat hebben, geen inkomen en verslaafd zijn aan 120 mg methadon per dag.

Dus uiteindelijk kwam ik terecht in Narconon. Ik was wel zo slim geweest om in de gevangenis geleidelijk aan met de methadon af te bouwen, met 2,5 g. per dag. Dit ging eerst behoorlijk gemakkelijk maar toen ik op 15 mg. was, werd het echt heel zwaar, maar ik heb doorgezet en toen ik nog in de gevangenis was, was ik helemaal afgebouwd.

Dus, het werd Narconon. Vanaf de eerste dag had ik problemen.. ik vond het verschrikkelijk en ik had altijd ruzie met stafleden, vooral tijdens de communicatie-oefeningen.

Vaak wilde ik ermee stoppen en weg gaan, maar het enige alternatief was.. wat eigenlijk? Terug naar het leven dat ik achter mij wilde laten?

Nuchter zijn in Narconon bracht mij terug in de realiteit.. en die realiteit was niet fijn want ik werd nu geconfronteerd met een leven dat kapot was en dat weer opgebouwd moest worden.. ik werd er ziek van als ik eraan dacht. Ik was 40, ik had geen vrouw, geen huis, niets om een woning mee in te richten, geen geld, geen inkomen, geen opleiding en een berg schulden.. dat was niet iets waar ik blij van werd! En om eerlijk te zijn, dacht ik op dat moment niet dat ik de kracht zou hebben om het allemaal onder ogen te zien.. want het leek allemaal zo overweldigend.

En toch… altijd naar het negatieve kijken en nooit naar het positieve, dat is wat mensen vaak doen. Maar de toekomst – nuchter – zag er heel somber uit voor mij. Hoe moest ik in ’s hemelsnaam dat allemaal onder ogen zien, positief blijven en dat allemaal ook nog eens zonder drugs?

In Narconon leerde ik iemand kennen die nu en van mijn beste vrienden is. Hij had eerder als dj gewerkt. Hij installeerde een simpel dj software programma op mijn laptop. Dit was de verandering die ik zo wanhopig nodig had.

Ik zette door en terwijl ik in Narconon was werd mij een baan aangeboden in Bahrein. Toen werd ik overgeplaatst naar Saoedi Arabie maar ik kreeg door mijn verleden geen visum om daar te werken. Nog een droom die kapot ging.

Ik kwam terug nar Nederland waar die vriend van mij uit Narconon en zijn zus die ook in Narconon heeft gezeten mij opvingen. . Ik vond een baan in de bouw en ik kon een kamer huren.

Omdat ik niemand in Amsterdam kende en alleen mijn laptop had en mijn passie voor muziek, besteedde ik al mijn tijd en geld daaraan.

Ik begon mixes van mezelf te posten op scloud, ik stuurde vriendschapsverzoeken naar mijn favoriete dj’s. Mixes van mij werden zelfs gedraaid op de Canadese radio. Ik ben gevraagd op te treden in een van de grootste en meest bekende clubs van Amsterdam, Club Panama! En ik wil niet opscheppen maar ik ben gevraagd om podcasts te doen voor radio stations in Italie, Duitsland en Brazilie. Ik weet dat zij mij dat niet hadden gevraagd als zij mij niet goed hadden vonden.

Die vriend uit Narconon en zijn zus gingen in Spanje wonen. Ik kreeg weer een paar tegenslagen maar ik stond er nu alleen voor. Ik ben terug gevallen en ben weer terug gegaan naar Narconon  om meer aan het Narconon programma te doen dat ik toen niet had afgemaakt.

Nu woon ik in Zutphen, ik help af en toe in Narconon, ik heb weer een baan en ik ben steeds blijven dj-en., ook tijdens mijn tweede verblijf in Narconon.  Ik ben nu resident dj voor meerdere radio stations.

Wat ik hiermee duidelijk wil maken is …hoe afgrijselijk, saai, zinloos en nutteloos al die communicatie oefeningen en sessies in Narconon leken … des te vaker gebruik ik ze nu in mijn dagelijkse leven. Ik had een droom.. en bleef dromen dat op een dag alles goed zou komen en dat gebeurt nu. Waarom? Omdat ik erin geloof, in mezelf. De doelen die ik mezelf had gesteld waren niet enorm of moeilijk te bereiken. Je moet er gewoon in geloven.. als je de straat overleefd hebt dan ben je al erg sterk. Als je erin slaagt het Narconon programma af te maken dan kun je alles zijn en worden wat je wilt!

Het is jouw leven en het is aan jou wat je ermee doet.. als je met het Narconon programma klaar bent, zorg dat je een hobby hebt, ga wat aan sport doen, ga voor mijn part breien. Als je net zo fanatiek je leven gaat opbouwen als je drugs gebruikte dan is de wereld van jou.

Veel geluk en veel groeten,

Eric Bloem