09 feb EERST WERD MIJN BROER CLEAN, TOEN MIJN ZUSJE, TOEN IK
Ik ben Anouk, 30 jaar. Bij ons thuis was het vaak onrustig. Mijn broer heeft ppd-nos en had altijd veel aandacht nodig. Vaak was dit negatief. Hij had losse handjes en moest mij vaak hebben. Mijn ouders sprongen hier vaak tussen. Vanaf mijn geboorte tot ongeveer 15/16 weet ik eigenlijk zo goed als niks meer. Vanaf die leeftijd een paar dingetjes nog wel een beetje, maar daar heb ik het liever niet over.
Doordat er veel dingen thuis speelden heb ik mezelf altijd (onbewust) weggecijferd. Het vrolijke meisje dat altijd lacht, de gangmaker is en iedereen helpt. Ik was vaak weg van huis, was vaak bij vriendinnetjes spelen en logeerde veel bij mijn oma. Ze is een super lief mens! Later toen ik naar de middelbare school ging was ik ook veel bij oma. In het dagelijks leven deed ik veel; ik liep stage, maakte muziek twee dagen per week, voetbalde twee keer per week en zat bij de majorettes. Het duurde niet lang en ik had de kroeg ook ontdekt. Mijn zusje nam ik negen van de tien keer overal mee. We hadden veel steun aan elkaar. Tussendoor ging het thuis gewoon door. Als mijn broer thuis kwam waren we altijd meteen op onze hoede. We hadden ook leuke dagen, konden gigantisch om en met elkaar lachen. Maar meestal was er elke dag wel wat. Feestdagen en verjaardagen waren nooit leuk. Mijn broer is op een gegeve moment opgehaald door de Crisisopvang omdat het thuis echt niet meer kon. Daar is hij in aanraking gekomen met drugs.
In de periode dat ik op het ROC zat is de situatie niet echt veranderd. Wel heb ik het diploma Helpende en SPW3 gehaald. Halverwege SPW4 ben ik gestopt met de opleiding. Ik had destijds 3 banen, werkte 70 uur per week en deed nog vrijwilligerswerk met verstandelijk gehandicapten. Wat heb ik een geweldige tijd gehad bij vrijwilligerswerk! In mijn vrije tijd zat ik in de kroeg. Dit was een standaard routine geworden aan het einde van mijn werkdagen. Dan een paar uur slapen en weer door. Ik vond het heerlijk! Keihard werken, lekker geld verdienen maar dan ook echt lekker verdienen. Ik had zelf niet in de gaten hoeveel ik eigenlijk verdiende tot mijn zusje mij erop wees. Zij zei dat ik eens moest kijken hoeveel geld ik eigenlijk had in de maand. Hier heb ik een auto van gekocht en voor de rest was de horeca mij erg dankbaar.
Ik was toen rond de 15/16, toen raakte mijn broer verslaafd aan drugs. Speed. Met de nodige psychoses erbij. Wat was dat erg om te zien. Mijn ouders waren vaak kapot van verdriet. Meerdere keren is hij opgehaald door de crisisdienst. Zelfs twee keer op mijn verjaardag.Ik zat buiten met een paar vrienden op “ ’t bankje” buiten in de zomer. Ze kwamen mijn broer halen want die ochtend was het weer uit de hand gelopen. Ik zie hem nog zo voorbij rennen in z’n psychose. Hij ging zich verstoppen. Mijn buurjongen verraadde waar hij was. Ik was zo kwaad op mijn buurjongen. Mijn pa was er ook bij.Mijn broer rende naar mijn pa toe en zei:” Pa, pa,ik beloof het! Ik zal normaal doen! En ga niet meer gebruiken. Ik wil niet weg, please!” Mijn pa brak. Ik had hem nog nooit zo gezien. Maar mijn broer moest wel mee. Hij is ondertussen in meerdere klinieken geweest, met hier en daar de nodige tegenslagen, maar hij is nu 5 jaar clean en het gaat super goed met hem. Ondertussen heeft hij een super leuke vrouw en een prachtige kleine.
Ik kreeg op mijn 21ste een vaste relatie. Hij gebruikte af en toe speed maar het was vaker dan af en toe. Daar kwam ik weer aan. Ik moest weer helpen want ik vond het zo zonde van hem. Hij is van zichzelf heel lief. Maar met speed op kun je aardig wat nachten door trekken en omdat hij altijd door werkte kreeg hij een kort lontje Op een gegeven moment was ik dat zo zat en most hij kiezen. De drugs of ik. Ik had geen zin in constante ruzie en kapotte spullen. Hij koos voor mij, gelukkig, maar dan most ik stoppen met drinken. Ik reageerde verbaasd. Ik had namelijk geen probleem! Easy ! Dat had ik er wel voor over, dat ene drankje te laten staan. Alleen kwam ik er toen wel achter dat er best vaak gelegenheden waren waar toch wel een drankje aan te pas kwam.. Hij was gestopt met drugs, met de nodige terugvallen, en ik met de drank, ook ik met de nodig terugvallen.
We zijn toen met onze nieuwe verslaving begonnen. Blowen. Wat was dat lekker zeg! In het begin gewoon gezellig, lachen, relaxen. Maar een paar jaar later was het een gewoonte geworden. Ik kon niet slapen zonder jointje. Het jointje had ik verdiend na die drukke dag, stress en gezeur aan de kop. Hij was op dit gebied, het blowen, wel wat sterker. Wij zeiden iedere keer tegen elkaar dat we het zakje op zouden maken en daarna sowieso een week niet meer blowen. Dat was voor hem gemakkelijker dan voor mij.
Hij kon lekker ‘savonds om acht uur gaan slapen, maar ik vrat mezelf helemaal op en was ook wel een beetje gekwetst dat hij dan niet even tot tien uur met mij wakker kon zitten omdat ik niet zo vroeg kon slapen en dit heel erg vervelend vond. Dus ik regelmatig op de valreep, toch nog snel de auto in stappen om weer een zakje te gaan halen. Gelijk een voorgedraaide erbij zodat ik er meteen één kon opsteken! Wat een rust kwam er dan weer over me heen. Wiet was voor mij een fijne verdover, vooral toen mijn zusje ook aan de drugs ging.. ook speed. Mijn hart brak. Ik kon er met mijn kop niet bij. Hoe kon ze nou zo stom wezen? Lag ze te slapen toen onze broer verslaafd was? Heeft ze niet gezien wat voor een ellende ik elke keer mijn mijn (inmiddels ex) vriend had? Ik ging echt kapot van binnen toen. Mijn zusje.. Ik MOEST iets doen en ben met haar toenmalige vriend in gesprek gegaan. Hij zwoor mij dat hij haar nooit wat zou geven. Maar ik was gewoon weer te lief, te goed van vertrouwen. Naïef, kan ik beter zeggen.
Op dat moment gebeurde alles tegelijk. Mijn ex die regelmatig terugvallen had en zich af reageerde op mijn spullen in huis en geestelijk op mijn. Mijn hondje moest ik laten in slapen met anderhalf jaar. Hij was steeds ziek en kon op het laatst niet meer lopen. Hij was echt mijn kameraadje. Mijn opa overleed. Mijn broer wou geen contact meer met me. En mijn ouders met zoveel verdriet. In deze periode verbrak ik tijdelijk mijn relatie en ben bij mijn ouders gaan wonen. Wel ging ik werken, de fanfare en het stappen gingen gewoon door. Happy face op en gaan. Ik ging steeds meer blowen, steeds meer verdoven. Het bleef hier niet bij. Ook ging ik aspirines slikken en drinken onder of voor werktijd. Eén drankje was genoeg om weer even rustig te worden. Het moeten verdoven zat gewoon tussen mijn oren.
Na een jaar lang elke dag speed gesnoven te hebben is mijn zus nu 2 jaar clean en heeft ze een prachtige zoon en een leuke vent. En ik? Ik ben super trotse tante en zus. Ik heb zwaar respect voor haar dat ze zo sterk is! En ook voor mijn broer die het nu zo goed doet! En mijn ouders zijn heerlijk opa en oma van hun 2 kleinkinderen.
- 2015. Nu is het tijd voor mij. Ik kon niet meer verder zo. Alles om me heen ging eindelijk goed. Mijn broer wou weer contact, mijn zusje clean.
Mijn ex en ik waren weer samen. Alles was weer onder controle. Ik had tijd over en kon gewoon rustig op de bank blijven zitten als ik thuis kwam. Ik hoefde niet meer ‘snachts op pad om mijn zusje te zoeken of te kijken of ze online was geweest. Of zorgen maken om mijn broer of om hem te zoeken. Alles om mij heen was rustig. Dit was wel anders geweest. Toch voelde ik nog van alles en dat moest weg. Dit betekende meer blowen en drinken. Ik wist niet wat ik met al mijn gevoel aan moest.
In oktober heb ik mij laten opnemen bij een afkickkliniek voor mijn blow verslaving. Dit ging niet goed en daar is mijn verslaving erger geworden. Kreeg drie keer per dag het medicijn Seroquel. Het effect van dit medicijn is dat het je het gevoel krijgt dat je geblowd hebt. Lekker chill, je maakt je nergens druk om en je valt zo in slaap. Ik heb zelf de keuze gemaakt om dit af te bouwen. Ik wil clean worden! Seroquel verdoofde weer. Dit was wel fijn maar niet waarvoor ik kwam.
Van de staf in de kliniek moest ik eerst wat meer rust gaan vinden voordat ik meerdere modules kon volgen. Ik ben zelf de medictie gaan afbouwen en om mezelf bezig te houden ging ik daar schoonmaken. Ik voelde me niet begrepen maar hier werd niets mee gedaan. Ik was helemaal klaar met deze instelling, ze luisterden toch niet en ik moest mezelf steeds weer gaan vermaken. Tijdens deze opname ben ik in aanraking gekomen met harddrugs. In december ben ik daar weg gegaan. Met een harddrugs verslaving. Wel was ik van het blowen af maar kreeg één keer per dag Seroquel en zo nodig één extra. Nou, dat vond ik wel handig om in slaap te komen na het snuiven. Ambulant was de hulp van die instelling gelukkig wel goed.
Ik ben lekker weer gaan werken, stappen en iedereen voor gaan liegen met een nieuwe verslaving. Niemand had het door. Elke avond snuiven.. Het liefste gebruikte ik de drug “ mephredone”, dit zit een beetje tussen speed en XTC in.
Eigenlijk gebruikte ik wat er maar in de aanbieding was, zoals speed, coke, ritalin (via die kliniek had ik een recept voor Ritalin 5 keer per dag en 1 concerta). Ik snoof het op.
Een keer maakte ik iets mee…. Ik begon te zweten, kreeg hartkloppingen en liep ‘snachts in mijn t-shirt buiten de hond uit te laten terwijl het tegen het vriezen aan zat. Maar ja, het was weer iets te snuiven naast de rest van de medicatie.
In de tussentijd had ik contact met een man, Joost, die ik via die kliniek had leren kennen. Hij had door dat het weer mis was met mij. Hij vertelde mij over Narconon in Zutphen. Ik moest maar eens langs komen. Ik ben op zijn uitnodiging in gegaan en ben hem gaan opzoeken in Narconon. Hij zag er zo goed uit. Een half jaar eerder zat hij er heel anders bij. Ik kwam Narconon binnen en kreeg echt een familie gevoel over me heen. Hij vertelde mij over het sauna programma en de werkboeken die ze daar hebben. In deze boeken staan een soort levenslessen maar ook je eventuele valkuilen beschreven. Je leert naar jezelf en naar je omgeving te kijken en echt bewust te worden van hoe het anders zou kunnen. Niet naar anderen kijken maar jij bent zelf baas over je eigen leven en hoe je die invult!
Het Narconon programma heeft mij heel erg geholpen. Ik verzon altijd smoesjes, legde mijn verslaving bij anderen neer. Zo was dit gegroeid. Maar ik weet nu dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen keuzes. IK snuif cocaine, IK verdoof mezelf met drugs, IK drink alcohol! Ik heb nu door Narconon Zutphen (Joanna, directrice en Pieter, huidige directeur) en Joost die mij goed bedoeld onder valse voorwendsels naar Narconon heeft gelokt (ik kon hem toen wel schieten maar nu ben ik hem heel dankbaar) al vanaf mei 2016 clean! Zij hebben mij bij Narconon echt enorm geholpen maar vooral ook serieus genomen. Ik ben mij bewuster van mezelf en mijn gevoelens en in Narconon heb ik geleerd dat ik alles zelf kan. Ik heb geen medicatie nodig. In plaats daarvan ging ik sporten, draaide ik af en toe keihard muziek, ging ik een stuk lopen of ze gaven me een locational, dat is een bepaalde oefening waardoor mijn aandacht naar buiten gericht werd, weg van de onrust in mijn hoofd.
Verder heb ik het enorm getroffen met mijn familie en vrienden. Ik mag in mijn handjes knijpen als ik zo om mij heen kijk in de klinieken. Ik heb echt enorm veel steun gehad! Ook van anderen bij Narconon die hun behandeling tegelijk met mij volgden en van mensen die hun behandeling hebben afgemaakt en al een poos clean zijn, maar zo achter het Narconon programma staan dat ze gewoon vrijwillig helpen!
Nu ik erop terug kijk en de nodige therapieën heb gehad is dit toch echt vluchtgedrag geweest, altijd met anderen bezig of zelf zo druk zijn dat ik geen tijd maakte om te kijken wat ik zelf wilde of voelde. Doorgaan of verdoven. Ik heb dit trouwens zelf nooit zo ervaren. Maar ben me er door Narconon, Pieter, Joanna, Joost en Peter bewust van geworden en kan hier nu op een andere manier mee om gaan!