10 sep DRUGS HEBBEN MIJN LEVEN OP ZIJN KOP GEZET GELUKKIG GAAT HET NU BETER
In groep 8 begon ik met vrienden sigaretten te roken. In mijn eerste jaar op het vmbo zat ik in een sport klas waar ik niet mocht roken dus heb ik dat niet gedaan. Een jaar later zat ik in de tweede klas en begon ik weer te roken. Ik leerde mede leerlingen kennen die hash en wiet gebruikten en ben dat van de één op de andere dag ook gaan doen. Het gebruik was eerst matig en gecontroleerd maar op een gegeven moment gebruikte ik dagelijks. Dit was niet zonder consequenties. Ik begon veel te spijbelen en op een dag had ik geen geld meer en begon ik te stelen van mijn ouders, familie en vrienden.
Thuis kreeg ik steeds vaker ruzie met mijn ouders en op een avond liep het zo uit de hand dat ik mijn spullen heb gepakt en ben weg gegaan. Ik leerde een dealer kennen waar ik tijdelijk bij kon wonen. Hierdoor ben ik meer gaan gebruiken. Ik heb bij hem cocaine gekocht en ben dit ook gaan gebruiken. Op een gegeven moment heeft de politie mij opgepakt en ik kwam weer bij mijn ouders terecht (ik was nog maar 17). Dit ging niet lang goed. Ik begon de drugs steeds meer te missen dus ik ben weer vertrrokken.
Ik ging bij mijn oma wonen, dat ging niet, Bureau Jeugdzorg kwam in beeld en die regelden een crisisopvang waar ik terecht kon en mijn school kon vervolgen. Dit ging een maand goed, toen ben ik toch op een avond uitgegaan. Ik ben betrapt en toen moest ik daar weg. Daarna kwam ik via Jeugdzorg in een leefgroep terecht waar ik geen dagbesteding had, ik kreeg daar iedere dag zakgeld. Ik ging daarmee samen met medebewoners naar de coffeeshop. Dit is een hele tijd goed gegaan.
Ik ging weg bij de leefgroep want ik leerde een vriendin kennen en via haar leerde ik veel mensen kennen die heel veel gebruikten. Hash, wiet, cocaine, ketamine, pillen, GHB en speed. Toen heb ik allemaal geld bij elkaar geritseld om dit allemaal in grote hoeveelheden te kunnen kopen en ben dit toen gaan verkopen. Dit verdiende zoveel dat ik steeds meer ging inkopen en daardoor ging ik ook steeds meer van mijn eigen drugs gebruiken.
Dit werd heel veel door elkaar. Ik gebruikte ketamine, speed, hash, wiet, pillen, cocaine en ik snoof ook ritaline. Ik moest op een gegeven moment weg bij die vriendin en ik kwam op straat terecht. Vrienden van mij vroegen waaom ik geen tent kocht . Dat heb ik uiteindelijk gedaan. Ik heb mijn tent toen tussen twee snelwegen en een treinspoor geplaatst in een stukje bos.
Ondertussen verkocht ik drugs voor een coffeeshoip beheerder. Ik kon bij hem in de shop drugs verkopen en verdiende er veel geld mee.. Ik kreeg veel gratis hash en wiet en ik bleef andere soorten drugs gebruiken.
Een vriendin zag hoe het steeds slechter met mij ging. Zelf had ik dit toen niet door. Zij heeft in een meidenblad iets gelezen over een afkickcentrum genaamd Narconon dat een heel ander programma voorschreef vergeleken met andere centra. Zij heeft met Narconon contact opgenomen en mijn verhaal voorgelegd. De volgende dag een afspraak gemaakt in een McDonalds en ik besloot om mijn tent in te pakken en met de mensen van Narconon mee e gaan.
Helaas had ik geen geld om het Narconon programma te betalen en ik had toen geen contact met mijn ouders. De staf van Narconon heeft ervoor gezorgd dat verschillende mensen, bedrijven en instnaties geld doneerden waardoor ik gewoon mijn programma kon blijven volgen. Mijn dank hiervoor.
Nu, 8 jaar later, ik ben nu 25, leid ik een gelukkig leven. Ik heb een prachtig zoontje. Ik heb door de jaren heen altjd een baan gehad maar op een gegeven moment ben ik voor mezelf begonnen. Tot op de dag van vandaag gebruik ik de dingen die ik van Narconon heb mee gekregen en het brengt me tot waar ik nu ben – Diederik”